استکبار ،از کبر است و کبر ، آن حالتی در انسان است که بر اثر خودپسندی، خویش را برتر از دیگران ببیند.یعنی خود را بزرگ میبیند و دیگران را کوچکتر از خود .نگاه او به دیگران نگاهی از بالا به پایین است .در کبر فقط خود انسان مطرح نیست زیرا باید شخص یا اشخاصی دیگر باشند که ان فرد مستکبر خود را بالاتر از انان بداند.چه کسی خود را بزرگتر از دیگران میداند ؟انسانی که توهم حقیقت بودن و کامل بودن را برای خود فرض کرده است .و تصور میکند که تمام باورها و نظرات او درست و صحیح است و نظرات و باور دیگران در اشتباه کامل .در واقع انسان مستکبر فردی است که خود را نسبت به ان جمع یا نفری که خود را بزرگتر از ان میداند ،حس برنری و فهمیدگی دارد.ایا انسان میداند که از دیگران بیشتر و بهتر میداند؟در داستان حضرت موسی و خضر یکی از نکات زیبا همین است که هیچ انسانی نیست که حقیقت را انگونه که هست بفهمد، مگر رسولانی که با علم خدایی و پیام وحی به اشراف میرسند. که انان نیز علم خود را منتسب به دانای مطلق نموده اند..هر انسانی بر اساس ادراک و اگاهی خود فهمی از حقیقت میکند که در تطابق با درک خود اوست و ادراک و اگاهی انسان متعدد و متفاوت .پس هر فردی از ذن خود درست میبیند و حماقت است که این درست دیدن را به معنای حقیقت دیدن تصور کنیم.پس ریشه ی کبر در نادانی و جهل است که درخت هر چه پر بارتر سر به زیر تر و حبابهای تهی با صدای گوشخراش تر ...