سال های بسیاری است که مولایمان غریبانه ما را تماشا می کنند و ناظر بر اعمال ما هستند . آیا یاور و سربازی پیدا می شود ؟

ما شیعیان ، وظیفه ی بزرگی که داریم ، این است که از امام زمان خود حمایت کنیم . متاسفانه برخی از افراد به نادرستی امام را شناخته اند و در برخی موارد از او هراسان هستند . وظیفه ی ما شیعیان است تا افراد دیگر را آگاه کنیم . اگر هر روز به یاد امام خود باشیم و حضور ایشان را در زندگی خود احساس کنیم ، همین می تواند مانعی برای گناه باشد و شاید ظهور را نزدیک کند .

تا ما لیاقت و آمادگی حضور ایشان را نداشته باشیم ، اماممان ظهور نخواهند کرد . یادمان باشد دلیل غایب بودن امام غریبمان نا امنی است و متاسفانه جهان هنوز آمادگی ظهور ایشان را به طور کامل ندارد و این می تواند به دلیل کمبود آگاهی باشد . پس وظیفه ی ما است که تبلیغ کنیم . وقتی تمام فکر و خیال ما کار و مشکلاتمان است و به امام خود فکر نکنیم ، آیا ظهور حاصل می شود ؟ آیا بی حاصل دانستن ظهور امام مهدی (عج) و بی تفاوت بودن نسبت به آن موجب ظهور می شود ؟

آگاه کردن دیگران و شناساندن امام خود به دیگران که او منجی عالم است و روزانه به یاد حضرت بودن و برای ایشان دعا کردن می تواند بسیار ما را به ظهور نزدیک کند . ما باید شرایط ظهور ایشان را فراهم کنیم و بسیار تبلیغ کنیم .( حتی با تشکیل یک وبلاگ )

متاسفانه امام معصوم ما تنها است و یاوری ندارد که ظهور کند . امیدواریم که اماممان مارا ببخشد و از ما راضی باشد . کاش بدانیم که سلامتی ما ، حل مشکلات ما همه به خاطر دعایی است که از سوی آقا و مولایمان به آسمان می رود و چه دعایی بهتر از این دعا .

خداوندا ظهور آقایمان حضرت مهدی (عج) را نزدیک بفرما .