انسان ها زمانی دچار مرگ تدریجی می شوند که امیدشان از دست رفته باشد ، این نا امیدی می تواند عوامل مختلفی باشد ، یکی به به خاطر پول ویکی به خاطر بیماری و شایدم  به خاطر عشق و عوامل مختلف دیگر ، و گاهی اوقات با خودم فکر میکنم چقدر دنیا  و آدم هایش بی رحم شده اند ، مردی را دیدم که به خاطر نداشتن پول دارو زنش تو آغوشش جان داد ، کودکی بی گناه کنار خیابان رها شده بود ، بازی نقاب ها بی داد می کند ،  جنازه ای کنار خیابان پیدا شد ، کشتن حیوانات بی گناه شده تفریح سنگدلان  ، سنگ قبرها میلیاردی شده ، خیانت ها زیاد شده ،  چه دخترهایی که به خاطر پول دل شکسته مجبور به ادامه زندگی در کنار مردهایی سنگدل  می شوند، وچه انسانی به خاطر نداشتن لقمه ای نان شبانه و در سکوت جان می دهند ، کدام یک از ما از وضعیت زندگی اطرافیانتان با خبریم !.، پول شده سلاحی بی رحم که می تواند هزاران نا عدالتی را دفن کند، جنگ و غارت اموال مظلومان توسط مزدوران همچنان ادامه دارد ، روز به روز و ثانیه به ثانیه بر مشکلاتمان افزوده میشود ، چهره ها را اگر نگاه کنیم خواهیم فهمید همگی ما از درون دچار غمی ابدی هستم ، مرگ تدریجی همچنان ادامه دارد و چاره ای نداریم جز سکوت ، واقعا من و عشقم آرزوهایی داشتیم برای رفع اندکی از مشکلات مردم که متاسفانه نزاشتن ،  مبارزه من همچنان ادامه دارد برای تمام آرزوهایی که داشتیم ، زمانی در من امید می میرد که دگر نفسی نکشم، به امید روزی که همگی ما برای رفع اندکی از مشکلات مردمانمان هم قسم بشیم ، اگه همیشه سایه خدا را رو سرمان احساس کنیم و انسانیت داشته باشیم دگر هیچ چشمانی گریان نخواهد شد و مردمانی شاد و دور از مرگ تدریجی خواهیم داشت ، به امید اون روز شاید...