در برخی موارد هم والدین به فرزندان خود قول‌هایی می‌دهند که به علت نداشتن تمکن مالی نمی‌توانند به آنها عمل کنند و گاهی عمل کردن به قول‌ها به برنامه ریزی‌های قبلی نیاز دارد که والدین به دلایل گوناگون مانند شرایط کاری خود نمی‌توانند این قول‌ها را برآورده کنند؛ به طور مثال پدر یا مادر ممکن است به فرزند خود قول بدهد امروز پس از پایان کار روزانه، او را به پارک می‌برد، اما به علت مشغله‌های کاری خود توانایی اجرای این قول را نداشته باشد. در این موارد بهتر است والدین کلمه «سعی می‌کنم» یا «اگر بتوانم» را جایگزین قول می‌دهم، کنند.

والدین باید از روش‌های تربیتی صحیح برای اصلاح رفتار‌های اشتباه کودکانشان استفاده کنند، به طور مثال وقتی کودک گریه یا بی قراری می‌کند به او بگویند که اگر بتوانی علت ناراحتی خود را به من بگویی و گریه نکنی، بهتر می‌توانم کمکت کنم یا در مورد انجام دادن تکالیف والدین می‌توانند به فرزند خود بگویند که اگر تکالیف خود را انجام دهی، می‌توانی به شغل مورد علاقه‌ات برسی، همچنین والدین می‌توانند پس از اینکه کودک رفتار درستی را انجام داد برای تشویق او، پاداشی را در نظر بگیرند که بتوانند آن را برآورده کنند.

تاثیر منفی بدقولی کردن والدین
والدین بهتر است از روش‌های تربیتی درست استفاده کنند تا علاوه بر اینکه پیش فرزندشان بدقول نشوند، بتوانند کودکان را به انجام دادن رفتار صحیح ترغیب کنند. والدین امن‌ترین افراد در نظر کودکان هستند، بنابراین زمانی که کودکان با بد قولی والدین مواجه می‌شوند، نخست اطمینان خود را نسبت به والدینشان سپس به دنیای اطراف از دست می‌دهند و احساس ناامنی و بی‌اعتمادی می‌کنند که این بی اعتمادی می‌تواند بر رفتار کودک در آینده اثر بگذارد.

دومین پیامد بدقولی کردن والدین این است که کودکان احساس بی‌ارزشی می‌کنند، به این معنا که آن‌ها می‌پندارند که والدینشان به آنها اهمیتی نمی‌دهند. این موضوع موجب می‌شود عزت نفس کودکان کاهش پیدا کند. والدین الگوی فرزندان خود هستند، بنابراین کودکان با بدقولی کردن والدین می‌آموزند که می‌توانند در مواقعی به قول‌های خود عمل نکنند.

اگر پدر یا مادر به کودک خود گفته باشد که "من سعی خود را می‌کنم تا زود‌تر به خانه بیایم و تو را به پارک ببرم" اما به علت شرایط کاری خود نتواند این کار را انجام دهد، اعتماد کودک سلب نمی‌شود و والد می‌تواند برای فرزند خود توضیح دهد که به چه علت نتوانسته وعده خود را عملی کند و این قرار را باید به فرصتی دیگر موکول کند.

پدر یا مادر باید برای برآورده کردن قولی که به فرزند خود داده است، نهایت تلاش خود را انجام دهد. اگر با این وجود نتواند به قول خود عمل کند، باید دلیل آن را به کودک خود توضیح دهد.