چقدر خوب میشد بتونیم احساس خوشبختی رو منتقل کنیم

بتونیم به اونایی که دوستشون داریم بفهمونیم قدرشناس و شکرگزار باشن

یاد بدیم به کسایی برامون مهم اند زندگی همین خوشحالی های ساده ست

چقدر بهتر میشد بعضی وقتا خودمونو موظف کنیم به صبر، به تحمل غم های زودگذر

اگه حوصلمون سر میره، اگه کاریو که دوست داریم موقتا نمیتونیم انجام بدیم، ناامیدی چرا ؟! بی صبری چرا ؟

یکم ظرفیتامونو ببریم بالا. الکی حرص نداشته ها رو نخوریم، غصه گذشته ، نگرانی برای آینده ای که اصلا معلوم نیست وجود خارجی داشته باشه ولله عین دویدن دنبال باده

اگه تونستین بادی که می وزه رو با دستتون بگیرین پس حتما گذشته رو میتونین تغییر بدین

برای خودتون زندگی کنین و به هیچ وجه خودتونو با هیچکس مقایسه نکنین که بدترین کار ممکنه...